Edgard Brouwers 26/11/1889 - 21/10/1918 In zijn jeugdige jaren zal Edgard Brouwers lagere school lopen in Kuringen. Als hij die verlaat werkt hij een tijdje voor boeren, maar dat bleek niets voor hem. In 1910 probeerde hij het dan in het leger, niets vermoedende dat vier jaar later de Wereldoorlog I zou beginnen. Het begon in einde 1913 dat de spanningen in het Europa van toen steeg, maar de werkelijke aanzet is er gekomen toen op 27 juni 1914 de troonopvolger van Oostenrijk in Sarajevo werd vermoord. Dit was de rechtstreekse aanleiding tot deze grootte oorlog.

Edgard was pas gehuwd met Bertha Coteur en het koppel keek tegen een moeilijke periode aan, daarbij kwam nog eens dat Bertha zwanger was van het eerste kindje. Toch riep de vaderlandse plicht bij de mobilisatie van België, dat iedere militair zich moest begeven naar hun kazerne, hun aangewezen. Voor Edgard was dat het kamp van Beverlo (Leopoldsburg). Daar kregen ze verdere opleidingen en instructies voor hun opdracht.

Als korporaal begon hij aan de oorlog en kon zich op schitterende wijze opwerken. Op 12 november 1914 werd hij op het slagveld aan de Yzer waar hij als korporaal zich had bewezen, tot Sergeant benoemd. Ook zal Edgard enkel keren verwond worden bij verscheidene acties die hij en zijn peloton uitvoerden, maar telkens weer terugkeren naar zijn manschappen. Door deze heldhaftige inzet en trouw aan zijn vaderland gedurende dier jaar front onderofficier benoemd in juni 1917 tot 1ste sergeant.

Op 13 november 1917 zal Edgard Brouwers 1ste Sergeant, terugkeren naar het front nadat hij enkele dagen voordien door de gas was gepakt en onvoldoende was hersteld toch weer keerden naar zijn troepen. Dit laatste leverde hem een nieuwe promotie op en werd in de graat van 1ste Sergeant Majoor verheven. Dagorde 28 november 1917 en 27 april 1918. “1ste Sergeant Brouwers bewijs gegeven hebbende van moed en krachtdadigheid bij de bombardementen en naar het front weergekeerd zijnde op zijne aanvraag, ofschoon onvoldoende hersteld, benoem ik hem 1ste Sergeant Majoor.”

Op 27 april bewijst Edgard Brouwers zich nogmaals als dapper en loyaal onderofficier. “Bij ene tegenaanval van zijn peloton op 27 april 1918 heeft hij proef gegeven der schitterendste militaire deugden met aan het hooft van zijn peloton vooruit te stormen tot aan de vijandelijke versperringen om deze te verbreken en zo den tegenaanval te vergemakkelijken.”

Als het bevrijdingsoffensief volop aan de gang is rukt Edgard Brouwers mee op naar Overbroek bij Bellem (Oost Vlaanderen). Er was immers langsheen het Schipdonkkanaal verwoed gevochten. Het is de slag van Overboek waar Edgard Brouwers zijn leven liet. Op 29 oktober 1918 zal hij getroffen worden door een kogel in de hals, en daar in volle strijd zoals hij al meerder keren had bewezen zijn leven laten voor de vrijheid en welvaart. Zijn Commandant begint ook zijn brief naar de getroffen familie. “bemind van zijne manschappen en oversten, was hij voor allen een voorbeeld van dapperheid en moed. Het vaderland verliest met hem een zijner beste kinderen, eenen zijne beste verdedigers.” Met eere gevallen voor de laatste stormloop naar de vrijheid van ons Vaderland.

Edgard Brouwers werd gegraven op het kerkhof te Bellem.

Het verdriet in Kuringen is groot zijn, een jonge weduwe en een zoon die zijn vader niet heeft gekend, worden met de wreedheid van de Eerste Wereldoorlog geconfronteerd wanneer de champetter van Kuringen hen het droevige nieuws komt vertellen. Het enige wat overblijf zijn herinneringen van een man en een vader die dapper heeft gestreden voor het vaderland.

De foto hierboven is uit 1918 toen 1ste Sergeant Majoor Edgard Brouwers nog is zijn strijd was. We zien op deze foto de vrouw van Edgard Brouwers, Maria Bertha Coteur en zijn zoontje Henricus Brouwers,  geboren op 17 maart 1915 te Kuringen. Het kind is dan 3,5 jaar oud.

Na de oorlog zal de familie van het ministerie van landsverdediging ook zijn eretekens en persoonlijke bezittingen, zoals briefwissel, relieken, foto’s terug krijgen. Het zijn net deze bezittingen die de zoon van Edgard, Henricus (Bérke genoemd) de rest van zijn leven zal bewaren. Bérke huwt met Magdalena Virginie Maria Derwael en zal kinderloos sterven op 31 augustus 2002 te Genk, 87 Jaar oud. Na het overlijden van Bérke Brouwers zal de familie die jaren voor hem zorgden deze herinneringen bewaren, zij vertelden mij tijdens het interview dat Bérke zijn vader heel zijn leven heeft gemist, en dat tot de laatste dag dat Bérke leefde. Henricus Brouwers zal als kind in 1918 zijn vader nooit hebben gezien, nog in zijn nabijheid geweest te zijn. Dat gemis zal Bérke (Henricus) heel zijn leven bezig houden

De enige herinneringen die hij heeft zijn de foto’ van voor de oorlog die zijn vader liet maken, een van een jonge soldaat, postkaartfoto’s die Edgard verstuurde tijdens de oorlog.

De kaart van het kamp ‘Camp d'Auvours’ (Sarthe) nabij Le Mans waar ze verbleven is een opleidingscentrum dat qua infrastructuur te slecht is voor de Fransen, dus krijgen de Belgen het om hun toegestroomde soldaten op te leiden of te heropleiden. Daar zal Edgard opleiding krijgen als onderofficier. Edgard tweede van links. Opmerkelijk is dat hij deze kaart niet naar zijn vrouw zelf stuurt maar naar een vriend die op dat ogenblik in een militair hospitaal "Besabçont" verblijft om aan zijn verwondingen die deze vriend had opgelopen te genezen. Joseph Convents van Curingen hij begingt zijn kaart met ”Beste vriend” “Camp d'Auvours le 14-XII-15 Beste Vriend Uwe kaart van den 8-XII-15 goet ontvangen zoo laat ik u weeten dat ik hier morgen vroeg den 15-XII-15 vertrek naar mijn D. D. dan 3, D A. Anders geen bijzonder nieuws druk ik u de hand uit respect tot weeder ziens gij zult mij wel herkennen of deeze kaart mijn vriend” (D.D. : Dépot Divisionnaire - 3 D.A. : 3de Division Armeé).
Deze kaart werd later door Joseph Convents, aan de familie gegeven daar ook Joseph diep geraakt was door het verlies van zijn vriend Edgard Brouwers. Zo zou de zoon van Edgard, Henricus deze kaart in het doosje met de andere souvenirs van zijn ongekende vader bewaren.

1 Sgt Majoor Brouwers werd in Augustus 2013 door jongeren symbolisch terug naar Kuringen gerepatrieerd.

Archief en opzoekwerken: Kris Leenaers Heemkunde Kuringen Project Kuringen 14/18.
Met dank aan:
Voor het bewaren van de documenten van Edgard Brouwers: (familie archief Schoenaerts-Funk)
Militair gegevensbank Xavier Van Tilborg: Evere
Interview en opstellen van gegevens over deze held van Kuringen: Kris Leenaers
Digitalisering van het foto materiaal: Kris Leenaers
Copyright: Alle gegevens mogen gebruikt worden voor educatieve doeleinde mits vermelding van het documentatiecentrum “de graef” Kuringen