De inrichting van een speciaal noodfonds. Kapelaan Habraken probeert de grootste nood te ledigen. Arme en hongerige mensen weten dat ze bij hem niet tevergeefs zullen aankloppen. Hij is de oprichter en de spil van heel wat ondersteuningswerken: kledingsonderstand, onderstand der gezinnen (die door de oorlog hun kostwinner hadden verloren), volkssoep, schoolsoep, keukenleergang, nationaal werk der oorlogswezen, genees- en artsenijkundige verzorging van de behoeftige zieken, vluchtelingensteun (aan Franse en Belgische vluchtelingen).
Al deze werken worden door Jan Habraken in Kuringen tot stand gebracht. Voegen wij hierbij nog de voornaamste: het “Hulp-en voedingscomiteit”, waarvan hij de inspirerende leider is en hiervoor in heel Limburg gekend is.
Voor vele gezinnen van Kuringen is het moeilijk de eindjes aan elkaar te knopen en wat voedzaams op tafel te zetten. Op de foto hierboven zien we hoe het schoolpersoneel ervoor zorgt dat de jongeren ook in de winter wat warms te eten krijgen, namelijk een kom soep. Alles kan georganiseerd worden dankzij acties en hulp van welstellende mensen van Kuringen en Hasselt, maar ook door bemiddeling van de noodfondsen die zijn opgericht. Zo ontvangen deze commiteiten ook middelen vanuit het buitenland.
Op de foto hierboven zien we een vrouwencomité. Hier komen vooral de vrouwen van militairen samen om elkaar te steunen. Tijdens deze samenkomsten worden breiwerkjes gemaakt: vooral mutsen, sjaals en sokken. Die worden naar het front gestuurd om onze soldaten, hun echtgenoten en zonen te beschermen tegen de winterkou. Anna Catharina Brauns is één van deze vrouwen. Haar echtgenoot Jean Reekmans en broer Cornelius Brauns, soldaten van Kuringen, verblijven aan het front. Beiden overleven deze oorlog niet.
Documentatiecentrum ‘de graef’ Kuringen, Kuringen warm aanbevolen door Jef Berx, Fernand Vervoort, Sylvain Wijnants en Maurice Reymen, ‘Vrouwen in den oorlog’ Stefaan Vandenbussche.
